Blog poświęcony literaturze, sztuce i psom.
Zawsze, gdy jestem w Warszawie idę pod Pałac Blanka, w miejsce, gdzie pamiątkowa tablica przypomina, że właśnie tu zginął zastrzelony przez snajpera Krzysztof Kamil Baczyński-,, brylant’ wśród’ polskich poetów, należący do pokolenia Kolumbów.
Biografia Katarzyny Zyskowskiej,, Szklane ptaki’’ jest mocno fabularyzowana, choć widać, jak ogromną pracę w analizie dokumentów wykonała autorka. Postanowiła ona oddać głos osobom dramatu: Krzysiowi ( Krzychowi), Basi( Barbarze Drapczyńskiej -Baczyńskiej), Stefani Baczyńskiej( matce poety}.
Stefania początkowo nie wierzy w wielką miłość syna do poznanej 1 grudnia 1941 roku Basi. Był typem kochliwego wrażliwca i już niejedna miłość miała być największa. A jednak uczucie szybko staje się najważniejsze ,a matka jedynaka nie może się z tym pogodzić.
Zbeletryzowana biografia pokazuje historię tej miłości w straszliwych czasach okupacji, powstania, a potem rozpaczliwych poszukiwań ciała syna po wojnie.
Autorka, oddając głos swoim bohaterom, próbuje wyjaśnić motywacje ich działań: ogromnej niechęci Stefani do młodej synowej, blisko chorobliwej miłości do syna i wielkich miłości Krzysztofa: do matki ,dziewczyny i zniewolonego kraju.
Od wielu już lat najwyżej cenię literaturę non fiction, w tym biografie, ta jednak nie znajdzie się wśród moich ulubionych. A jednak dobrze się ją czyta, piękny, pozbawiony egzaltacji język pozwala na chwilę przyjrzeć się uwikłanym w trudne relacje bohaterom. Spotykamy też wiele innych postaci, jak Alek Dawidowski, Jerzy Andrzejewski, Jarosław Iwaszkiewicz. Widzimy jak Krzyś dojrzewa do podjęcia decyzji o czynnym udziale w walce, jak patrzy, gdy płonie getto a wokół toczy się życie, jak uczy się dzielić miłość. Dostrzegamy starania Basi, jej rozpacz, gdy nie wie, gdzie jest ukochany, poznajemy przeszłość Stefani, która wpływa na teraźniejsze decyzje.
Przeczytajcie, choć nigdy nic nie zastąpi kontaktu z tym, co najprawdziwsze- poezją Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.