Jak uczy psychologia

Co myślicie o psychologii? Ja bardzo ją cenię, trudno wyobrazić dziś sobie świata, w którym psychologia nie pomaga wyjaśnić ludzkich motywacji i wyborów. Lubię czytać książki zwane psychologicznymi, sięgam też po pozycje objaśniające zawiłe meandry naszych działań.

Niestety, mimo że nie jestem specjalistką, to nie wszystkie kierunki współczesnej psychologii mnie przekonują, a liczne uproszczenia, generalizacje i powielane schematy budzą we mnie sprzeciw, irytacje a nawet złość. I tak na przykład weźmy pod uwagę taką sytuację. On i ona – para młodych ludzi.

Są razem, jest im dobrze. Ale w pewnym momencie ona czuje się znudzona. Męczy się, chemii już nie ma, chce zmiany. Ale jak mu to powiedzieć? Że tak po prostu? Lepiej wesprzeć się psychologią. Padają więc słowa o strefie komfortu, dyskomforcie, ograniczaniu siebie i swego rozwoju, toksycznej relacji i pam parampa pam. I od razu inaczej. Mądrzej. Rozumiem, że ludzka samoocena to kwestia bardzo ważna, zbyt niska koszmar, za wysoka koszmar.

No więc warto mówić o sobie z czułością, afirmować własne jestestwo, no i dlatego też nie ma sensu zapytać stojącą w ulewnym deszczu koleżankę: czy mogę cię gdzieś podwieźć?

Ale ad rem. Książka. Whitney Goodman:,, Toksyczna pozytywność ’’. Autorka-psychoterapeutka pisze tak:,, Próbowałam ćwiczyć afirmację i wszystkie te wynalazki, które każą ci połączyć się z twoim wewnętrznym dzieckiem i pokazać mu miłość. Nie potrafiłam. Chcę, by mówiono mi, jak jest naprawdę, potrzebuję szczerości”.

Goodman stwierdza, że napisała tę książkę dla tych, ,, którzy nie potrafią epatować perfekcyjnym życiem’’. Pokazuje, jak wikłanie się w ciągłe szukanie pozytywów wypiera inne, też potrzebne w życiu emocje. Jak ważne, by doświadczać różnych rzeczy – dobrych i złych i zrozumieć, że wszyscy możemy być różni.

Książkę polecam, jak i myśl, że psychologia może bardzo wspierać i pomagać, ale może być pułapką, narzędziem manipulacji i zwyczajną wymówką do braku szczerej rozmowy. I źle wykorzystana może bardzo skrzywdzić