Blog poświęcony literaturze, sztuce i psom.
Literatura odkryła problemy dzieci w wieku XIX. W historii filmu dziecięcy temat także ewaluował, współcześnie nie stroni od ukazywania patologicznych rodzin, problemów rówieśniczych, przemocy w różnych postaciach, samotności i wyobcowania.
Film: ,, C’mon C’mon’’ w reżyserii Mike’a Millsa nie spodoba się wielu osobom, które wolą kino temperamentne, gdzie akcja goni akcję . Pamiętam, jak pożyczyłam znajomym film francuski: ,, Nauczyciel’’. Wytrzymali 5 minut, a ja usłyszałam pytanie: ,, Boże , co to jest?’’. Hmm no tak.
,, C’mon C’mon” to film piękny. Opowiada historię dziennikarza, który zmuszony do zaopiekowania się siostrzeńcem zabiera go w podróż, podczas której przeprowadza rozmowy z młodymi ludźmi.
Relacja Johnny’ego i Jessiego buduje się w niezwykły sposób. Jest tu i ironia i radość, wzruszenie i smutek. Bohaterowie odkrywają i siebie prawdziwych i siebie nawzajem. Każdy z nich ma swoje problemy a ta wędrówka , rozmowy i poznawanie siebie pomagają im odkryć proste prawdy. Film nie jest jednak banalny, duet grany przez cudnego, uroczego Woodye’go Normana i znakomitego Joaquina Phoenixa to prawdziwy majstersztyk. Dodatkowo niezwykłego uroku dodaje filmowi fakt, że jest czarno-biały.
Na pewno nie poleciłabym tego filmu wielu swoim znajomym. Ale i wielu bym poleciła. Jest jak plaster na nasze udręczone myślami głowy w chaosie głupot i farmazonów.